Dion Jordens is stagiair voor Smiling Child of The Gambia. Zijn stage is een opdracht vanuit het Montessori College Twente, te Hengelo. Tijdens de stage van Dion houden wij zo veel mogelijk zijn verslag bij. Lees ook: Dag 6 van Dion uit dagboek.

De eerste week van mijn stage is alweer bijna voorbij, wat ongelofelijk jammer! Ik wilde vandaag graag meer zien van het land en de cultuur. Mark en Jacco adviseerde mij om naar Tanji te gaan, het bekende vissersdorp van The Gambia. Het dorp is tijdens het hoogseizoen een ware attractie voor vele toeristen, maar nu in het toeristische laagseizoen was ik één van de weinige toeristen die de grootste vishaven van The Gambia bezocht.

De vissen lagen te drogen in de brandende zon!

Vanuit Tanji wordt veel vis geëxporteerd naar onder andere Europa en andere landen in Afrika. Toen ik in Tanji aankwam werd ik gelijk geconfronteerd met een enorme doordringende visgeur. De geur kwam van de gevangen vissen die al de hele dag in de brandende zon lagen te drogen (lees: rotten). Ze liggen overal en in grote bergen. Soms stak de berg vis wel boven mijn hoofd uit! Het dorpje bestond voor het grootste gedeelte uit een grote markt. Veel lokale mensen verkopen hier hun gevangen vis aan andere inwoners of restaurant eigenaren.

De markt werd omgeven met bergen vis, rookhuizen, droogplekken voor de vissen en eindeloze rijen aan koelkasten en koelboxen waar de vis in bewaard werd. Het was er erg rommelig en vies, zo nu en dan liep ik over de visgraten heen. De markt zelf was erg druk, veel kraampjes en hokjes dicht op elkaar gedrukt. En niet alleen was het druk met mensen, maar vooral ook met heel veel vliegen. Niet écht hygiënisch, in Nederland kunnen wij ons daar slecht een voorstelling van maken! Maar hier, gaat dat gewoon.

Op de markt koop je de pas gevangen vissen heel goedkoop, want voor nog geen 50 Dalasi, dat is grof omgerekend 1 Euro, dan krijg je 5 botervissen. Deze worden meteen voor je klaar gemaakt. Mijn taxichauffeur wilde een grote vis kopen, waar zijn familie de komende week van kon eten. Hij zocht de grootste vis op de markt en kocht deze. De vis woog wel 30 kilo! De vis werd helemaal klaar gemaakt, schubben eraf en de ingewanden werden er uit gehaald. Haar hele hand ging in de vis! Vervolgens trok ze heel hard en kwamen de immense darmen eruit. Dat zag er niet smakelijk uit, en dan ook nog eens met haar blote handen!

24 uur en 7 dagen per week wordt er gevist.

Achter de markt kom je bij de haven en daar lagen allemaal boten. Mijn taxichauffeur vertelde mij dat elke boot voor een ander tijdstip was. Sommige boten waren voor de middag bestemd en anderen gedurende de nacht. Op deze manier kon er 24 uur en 7 dagen per week gevist worden.

Even verder kwamen we bij de visrokerij, hier stonden wel 30 stenen ovens. Een man die daar werkte vertelde mij dat de ovens soms allemaal tegelijk aan stonden, omdat er zoveel vis is. Vanuit hier worden de vissen in dozen gestopt om geëxporteerd te worden. Door de vele vissen moeten er natuurlijk ook aanzienlijk veel mensen werken. De hete ovens in de kleine ruimte en de warme temperatuur zorgde ervoor dat het er heel benauwd is.

Op de terugweg naar het hotel, stelde mijn taxichauffeur voor om de vis eerst thuis te brengen. Eenmaal bij hem thuis vroeg hij mij binnen. Voordat we bij zijn huis aankwamen moesten we wachten op een kudde koeien die voor de deur langsliepen. Mijn taxichauffeur vertelde dat dit regelmatig voorkwam.

Bij binnenkomst werd ik heel hartelijk ontvangen! Zijn nichtje bracht mij gelijk iets te eten. Dit wilde ik eigenlijk niet, want zij kunnen het eten beter gebruiken dan ik. Ze stond erop dat ik het nam. In Gambia bestaan de maaltijden eigenlijk altijd uit rijst met groenten en vlees, kip of vis. Het was een lekker gerecht.